Ömrüm

Ey ömrüm, mazimiz aðlatýr bizi.
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.
Silinsin boþ ver þu geçmiþin izi,
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Farz et sordun hani, gençlik anýmý,
Ýncitmez misin en hassas yanýmý?
Sorduðun her sual sýkar canýmý
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Mesela desen ki; “saçlarýn ne hal?"
Ardýndan gelecek söz behemehâl;
Soruverdin yaþýmý, “kaç?” farz-ý muhal...
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Hatýrlatma bana çeþme baþýný!
Ýçime döktüðüm o gözyaþýný!
Ýki de bir gördüðüm sevda düþünü
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Seninle yaþadým; geceyi, günü
Ne geçer eline sorunca dünü
Zaten hüzünlüyüm zorlama beni
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Þimdi “sor” desem ben, yýllar üzülür
Adým adým gezdiðim yollar üzülür
Giyinip attýðým allar üzülür
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Zamanda kim bilir kimler var þimdi.
Bir dokun bin iþit kalpler kor þimdi
Sorsan da inan ki cevap zor þimdi
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Ömrüm, kapatalým gel bu bahisi!
Daðýlsýn mazinin gizemli sisi.
Sualler nedir ki, hem neyin nesi?
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.





Sosyal Medyada Paylaşın: