güneþi
ben söndürdüm tek bir damla gözyaþýyla
bu gece balýkçý kasabasýnýn matemi benim
geceden ayý gökyüzünde yýldýzlarý bir bir ben söktüm
göksunun delisi yakamozlar soluksuz kalsýn
ölsünler diye...
þubat ayazýný düþürdüm
bahar sabahý gülün çeperine tutunmuþ þebnemlere
bir de avucuma sýðýnmýþ sen kokan sýcaðýna üþüyüp titresin diye...
yoksun ya sabah olmasýn
güneþ yýldýzlarla beraber ölse de gün sensiz hiç baþlamasa...
korkmuyorum artýk
biliyorum diðer adýmda yalnýzlýk
ölesiye sessizlik dört bir yaným sensizlik...
meðer ne çok kanarmýþ vurulduðu yerden insan
ne çok yanarmýþ alev ateþ sevgi dolu yürek...
avuçlarýmdan kayýp giderken
ölüm gibi uyku gibi damardan çekilen kan gibi hayat
giderken götürdün ya söküp yüreðimi çukurundan
kayan yýldýz gibi...
ne zor içinde bir yalaný bir ömür taþýmak hamal gibi
koynunda koca bir yalaný yalancýyý sen gibi...
söyle ey yar þiir oldun da yazmadým mý
leyla oldun da ben mecnun olup yolunda ölmedim
kalem sýzým
hala þiirler yazýyorum sana uzun gecelerin koynunda
gökyüzünü kaðýt
gözlerimi kanatýp yaþýmý mürekkep yaptým da
gün yüzü görmemiþ düþlerime albatros kanadý takýpta
sen þiir oldun da ben þiirler yazdým mý...
baðýra çaðýra þarkýlar söylüyorum duymadýn mý
söyle vefasýz adýný andým hala kulaklarýn çýnlamýyor mu...
söyle vefasýz sen leyla oldun da ben mecnun olmadým mý..
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.