katman katmandý benim hayatým... her evresinde yalnýzlýk vardý... son evresindede sen... ve o hayatýn en son evresindeyim.. sendeyim... mutluluklarý hüzünlerle yaþadýðým yerdeyim þimdi.. Aklým topal ... Dilim saðýr... Gözlerim lal... Kulaklarým kör... Bedenim sarp yamaçlarda... Her þeyi alt üst ettin be kadýn!! Hangi ara sýzdýn o hayata.. Kapýyý çalmadan Zile basmadan Sýzýp süzüle Nasýl girdin sen bu gönüle!!!! Nasýl bir yangýnýn ateþiydin anlamadým!!! Nasýl bir çýldýrýþýn içersine düþürdün beni … Nasýl hükmettin o fýndýk kadar yüreðinle benliðime.. Ve nasýl ektin hüzün çiçeklerini kalbimin en derinlerine... Anlamadým kadýn,nasýl kaybettin beni kendinde... Dað gibi adamý nasýlda yok ettin göz bebeklerinde... Yaþýyormuyum hala... Soluðum nerde?
kuzeypencerem
Sosyal Medyada Paylaşın:
fuat karakuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.