Parfüm kokan dar bir sokaktan geçiyorum sokak lambalarýnýn aydýnlattýðý,kaldýrým taþlarýndaki ýþýltýlarýný takip ederek...Gölgem beni takip ediyor...Korkularým baþ gösteriyor ýslýk çalýyorum belli olmasýn diye...Ayaklarýmý sert basýyorum iskarpinimden sesler çýkýyor,gecenin sessizliðini bozuyorum ...Hafiften yaðmur baþlýyor,tenime yavaþ yavaþ dokunarak...Özlemiþim yaðmuru belli...Baþým önde,ellerim cebimde...Ne kadar yol aldým farkýnda bile deðilim...Parfüm kokularýnýn yerini kokoreç,midye kokusu alýyor...Hafifçe baþýmý kaldýrýyorum...Ne güzel kokuyor ,düþünürken açýkmýþým ...Sahildeyim gecenin bir yarýsý...Allah’im nedir bu bendeki rehavet...Ruhum bedenimden ayrýlmýþ iki ayrý insan gibiler...Yanyana getiremiyorum,devamlý savaþ halindeler...Söyle bana Ey Kader !...Kaldýðým karanlýðýn içinden görecek güneþim mi var?...Boþa geçen yýllarýn hesabýný kime sorayým?...hangi tarafa yürüyeyim þimdi...Bildiðim tek yol senin yolundu...yüreðimde bir gemi rotasý yok,meçhule dümen kýrmýþ aðýr aðýr ilerlemekte...Üzerime doðan güneþ kirlenmiþ,ruhum bir kýlýç kadar keskin...Yüreðim dul kalmýþ,gözlerim yetim...Sevda yoksunu cümlelerim ayyuka çýktý çýkacak...Hergün çay diye zehirli þerbet içiyorum kana kana...Karmaþýk duygular yaþarken ben böyle,þimdi seni daha iyi anlayabiliyorum...Sessizliðin anlam kazandý...Sen doðru olaný yaptýn ve yüreðindeki sevdiðine sahip çýktýn...Mutluluk böyle baþlýyor iþte...Yorulduðumu hissettim ilk gördüðüm banka oturdum sahilde...Dalga sesleri eþlik etti yalnýzlýðýma...Bir gemi geçiyor ýþýklarýný yakmýþ o da farketmiyor beni...týpký senin gibi ...Demirden bir kafeste gibiyim ulaþýlmasý zor ...Oysa ele avuca sýðmayan sevmelerim vardý sana dair...Derin sulara dalýyordum farkýnda olmadan...Þuurum bulanmaya baþladý...Çýrpýnýyorum yeniden karaya çýkmak için...Sonuçmu galiba bu defa da baþardým,yokluðunda kaybolmayacaðým...Bu þehir bana hep güç vermiþtir dimdik durabilmek adýna...Senin olmadýðýn ,benim olduðum,bizim olamayacaðýmýz yedi tepesinin yavaþ yavaþ kaybolduðu o þehir iþte...Ýsmini sende bilirsin...Hani olurda beni özlersen sende benim gibi yap,Ýstanbul resmine bak ben hep o kare içinde yer alacaðým hayalinde de olsa...Ben þimdi gitmeliyim yeni keþiflere doðru yol almalýyým ...Hüzün sokaðým beni bekler...Belki bu sefer sokaðýn ismi deðiþir Mutluluk diye...Umuda yolculuk hiç bitmez bende...
Gülbin Özer (Altun) Uzaklarýn Kýzý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ucu Kırık kalemim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.