verin çocukluğumu bana

Verin Bana Çocukluðumu
küçüktüm
sisli, kirli bir gecenin karanlýðýnda,
ufuktaki ýþýklarý göremiyecek kadar
korkuyor, ürküyordum
anlýma vurulmuþtu,
mahzunluðumun damgasý.
sordum babama,
korkuyorum diye.
sadece önüne bak ve hýrslý ol,
ayaklarýna hükmedecek yürek var sende.
aþacaksýn daglarý,
yurdunda bekleyenlerin var
gel dedi babam.
tüm çocuksu hayallerim,
yýrtýlan bir uçurtma gibi.
kalleþ bir merminin ucunda,
gittikçe yankýlanmakta gecelerde,
verin bana doðdugum topraklarýmý,
topraða düþen her damla,
topraðýn yüreðini kanatýyor.
ben, filistinli küçük çocuk degilim.
beni özyurdumun minik zeynebiyim,
çocukluðum kaldý zeynebin gözlerinde
verin bana çocukluðumu.
.topraga gömülü kaldý masum bakýþlarým,
ellerimde kaldý kimsesiz sýcaklýðým.
tek dileðimdir
güneþimin yurdumda yeniden doðmasý.
býrakýn gözlerinde açsýn zeynebin çiçeklerim.
bana doðduðum topraklarýmý verin,
bana gökyüzünde yýkanmýþ hilallerimi verin,
verin ki yurdumda zeynepler gülsün.
Sosyal Medyada Paylaşın: