Üç Beş Kişi Denize İndiler

vurulunca
içinden sözler geçen bütün anýlarý
yýðýlýp býrakýrken son bir þarkýya
eski sevinçlerimize benimdi diyebilmenin vakti deðil artýk
saat kaç olursa olsun koþacaksýn
hiç zorlamadan kendini
her kesin anladýðý
yeni bir kulvar bulacaksýn þimdi

ölmüþ mü
evet
biraz evvel son nefesini
bulutlarýn her zaman durulduðu ýþýða yakýn
ve sabah düþlerinden uyanan çocuklarýn bildiði
ve akþamdan kalma bir sarhoþ pembesi kadar
ve biraz önce hayatý burnunda
kayalarýn ýslandýðý o yas ile baðladý kanatlarýný martýlar

geçmiþine dair uzun yollarý dirildi anýmsayanlarýn
onu aklýnda sarýlarak öpen bir kaç kiþiden baþka
kalbinden gün kaybeden kimse çýkmadý

baharlarýný gören oldu mu
yada aþklarýný hep saklandýðý
birlikte alkýþlayýp hayýr dediler
o an þimþekler çakýþýp söze karýþmasa
bir bilinmeze varacaktý yokluðu

birileri evet der gibi gülümsedi
sol þakaðýna karýþan göz yaþýnýn ölümlü ilk damlasýný
okþayýp avuçlarýna iþledi

anlaþýlmayacak kadar kararmýþtý hava
üç beþ kiþi denize indiler
gelip giden dalgalara taþlar atýp
hiç gelmeyecek cevaplar beklediler

tanrým dedi biri boðulurcasýna
yüreðimin tükendiði yarým bedenimi sunuyorum sana
samimi yok oluþun çekilme çabasýný
sevgime anlatsana.

Sosyal Medyada Paylaşın: