Sen iste ye terki, gökyüzünbile olurum!..

Duyulurken uzaktan, aþkýmýn susmaz çanlarý,
Sensiz geçiriyorum böyle, anlamsýz bu anlarý,
Nerelerde tüketirsin, bensiz geçen zamanlarý,
Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum…


Beyaz halý gibi döþenmiþ, sana ak saçlarýmla,
Yolun da aðaran, siyahý olmayan kaçlarýmla,
Ýçten içe aðlayan, görünmez göz yaþlarýmla,
Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum…


Dünden eser yok, kýraðý düþmüþ her halimle,
Gamzelerin yorduðu - tükettiði bu mecalimle,
Gönlüme kazýdýðýn, o ceylan gözlü cemalinle,
Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum…


Anlamakla, katlanmak arasýnda tükendiðimle,
Gamzelere - dudaklara kapýlmýþ bu benliðimle,
Ýçimde kaybolmayan, daim var olan senliðimle,
Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum…


Dicle diyen gönlümün, aldýðý her nefesiyle,
Tutkunun kucakladýðý, bu aþkýn gür sesiyle,
Ýçimi dolduran, gamzelerin ritmi, neþesiyle,
Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum…


Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)

© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
01.04.2014


Sosyal Medyada Paylaşın: