Ey! Ýstanbul kalk yerinden, Bana da ver içindeki ýþýklý cevherinden, Tatlandýr yemeðimi, Yalnýz býrakma bu akþam beni,
Söyle Ýstanbul bu benim kaderim mi, yoksa senin bana yaptýðýn bir kelek mi,?
Haydi yansýn tüm kýrmýzý ýþýklarýn, Ulaþamasýn durdur sevgiliye giden ayaklarý,
Sen Ýstanbul, Bense sevgiliden ayrý yetim bir dul,
Yapýlýr mý benim gibi daha yeni yakýlmýþ mangal yüreðe, Söyle iki ayrý semtlere mi yakýþtýrdýn bizi, Söyle de yaðmasýn yaðmur söndürmesin beni, Benim gözyaþlarým denin için deðildi,
Yollarý birbirine baðlayan virajlarýmý, Söyle niye tekrar geldiðim yollarýma baðladýn,
Sokak lambalarýmý hangi çocuðun çakýl taþlarýna kýrdýrdýn,
Söyle Ýstanbul yüreðimi ekmek sanýp parçaladýn, Elmamý ikiye bölüp yarýsýný denize attýn,
Sokak haydutlarýna beni maskara yaptýn,
Haydi Ýstanbul boy ver boðazýnda estir yelini, Dindir içimdeki sensizliðimi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Esra karakuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.