Sen kal burada kaderim Ben gidiyorum… Bilmediðim bir meçhule Belki de daha berbat Daha kuytu bir köþeye Üzerinde tabelasý olmayan Ama belasý eksik kalmayan Küf kokulu Ýhanet dolu bir izbeye…
Kim bilir Belki de umut yeþeren Bire bin veren topraklara Aydýnlýk sabahlara Kýþý olmayan baharlara Mutluluða yelken açmýþ Deli dolu sevdalara…
Nasýl bilebilirim ki Belki de güneþ doðmayan yarýnlara Gidiyorum… Sadece sevdamý Kavgamý Kitaplarýmý aldým yanýma.
Ben gidiyorum Gidiyorum kaderim Baþýmý alýp senden uzaklara Yani senden kaçýyorum Seni hiç aramam merak etme Yalvarýyorum sana Gideceðim yere benden önce gitme…
(Bir keresinde rahmetli annem, sanýrým abimlere gitmiþti. Ve orada yine her zaman ki gibi hiç beklemediði bir olayla karþýlaþmýþ ve “kaderim kaderim ben senin elinden kaçtým buralara geldim. Ama gördüm ki sen benden önce gelmiþsin” demiþti. Bu þiirimi o yüce insanýn bu sözlerinden esinlenerek yazdým. Siz deðerli þiir dostlarýmýn huzurunda, kendisini bir kez daha rahmetle anýyorum… Topraðýn bol olsun, seni özledim anne)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman ÇALIŞICI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.