İÇİMDEKİ BEN

Çok yordun farkýndayým,hem de ziyadesiyle
Lügatine de yetiþemedim,hýrpaladýn ezdin!
Endiþen de haklýsýn,korkun kalbinde harman
Ben,yerde sürünürken,sen yükseklerde gezdin

Asude bir dil,nasýl konuþulur,bilirim lisaný!
Kimler gelip geçici, kimler dostluk insaný!
Sel gider kum kalýr, üzerini örter toprak
Ömür;sonbahar da dökülen solgun bir yaprak

Sarayým kalbim olsun: dünyeviyi,istemem de
Kaleminle yazdýðýn, ilk muhatabým kendim de
Onlarýn imaný parlardý,yýldýz gibi gök kubbede
Ne muhteþem saraylar ki;Ýman nurlu kafeste

Þimdi bizler çok özlüyoruz, iman yüklü nurlarý
Ama dünyevi kaygýlar da,býrakmýyor peþimizi
Ýman kalesinde inþa ettiðimiz mukaddes surlarý
Kimse yýkamaz taþýrsak ;Allah ve Resul izi.

Zafiyetimizin hýrçýn surlarýna diktiðimiz bayrak!
Nefsi güçlendirir ama, hükmü nereye kadar?
Ey!Beni baðrýna basan,geldiðim kara toprak!
Ört günahýmý,al koynuna,beni yatýr göðsüne,sar
Rabbim,acziyetimle kapýna geldim,ancak bu kadar
Yusuf Erdoðan

Sosyal Medyada Paylaşın: