nice zamandýr sevgili
yolun düþmedi hala buralara
yaðmurlu bir nisan akþamýydý
sen giderken
umarsýz bir uykudaydý þehir
ayrýlýðý düþürmüþtün kirpiklerinden
giderken gülüþlerini bir de
bir akþam vaktiydi
her aný asýrlar gibi
istenmþ belki ama
kýsmetsizliðimizden
yaþanamamýþ asýrlar
bir ömrün deminden süzülen
tadý kekremsi
acý bir gülüþ gibi
ben mi
ben de gözlerimi düþürmüþtüm
sehrin ýslak ve yalnýz kaldýrýmlarýna
ve yaðmurlara gözyaþlarýmý
geceyi sarmýþtý bulutlar neden sonra
bütün yalanlarýna hayatýn eyvallah da sevgili
yalan deðildi hiç bir söylediðim
sana bana bize dair her ne varsa
ölümüne gerçekti
çok üzgünüm inanmamýþsýn oysa
bir sen miydin yoksa
titreyen yüreðinden ellerine kadar
saçlarýna ayazlarý düþüren ay ýþýðýnda
ellerini tutan sevgilinin
hiç býrakmayacakmýþçasýna
hep geciken vakitlerin nisan akþamlarýnda
gece yitirdiði renklerinde solgun
martýlarda iç kanamalý yaralar
ve sesini düþürdüðün kayalýklar da suskun þimdi
sancýlarýmýn nedeniydi rüzgar
bilirsin ah o rüzgar
saçlarýný okþardý
savrulurdu saçlarýn sonra
ýþýldardý gecenin aydýnlýðý ah o ipek saçlarýnda
gittiðin yollarý bilirdim ayrýlýða çýkardý
gittin
ayrýlýðý düþürdün sevdamýza
adressiz mekansýz uçurum diplerinde yalnýzlýðýmýz þimdi
çok mu uzaklara gittin sevgili
çok mu düþtün benden ayrýlýklara
yolun düþer mi bilmem
belki bir gün gelsen de
düþürdüðün zamanlara sevdaný
bulamazsýn artýk sevgili
yokluðunda ben
defnettim býraktýðýn her þeyi
denizde ayaz bir gece vakti
sana dair her ne varsa
bende yaþatmak için
ilmek ilmek yüreðime nakþettim
ve ellerini
ve gözlerini
ve seni
bil ki
artýk affettim sevgili
artýk affettim ...