BIRAKIN BENİ UYUYAYIM ŞİMDİ !
ÞÝÝR ACIKTIM YAYLALARDAN!
Kocaman, dedem kadardý aðacým.
Çýkardým.
Ellerim pençesine öykünürdü kartalýn.
En uç dallardaydý oyun evim.
Ulaþamayacaðý kadar yüksekteydi, çocuk aklýmdaki devin!
Misafir aðýrlardým, en uçtaki eriklerden.
Bütün karýncalarý kiþelerdim,
Tek, tek bulup deliklerden.
Patiska þalvarým, delik, deþik olurdu,
Aðacýmda her uyuduðumda.
Þiirler okurdum,
Anneleri gelinceye dek kuþ yavrularýna.
Hiç, ama hiç kar yaðmazdý daðlarýma.
ÞÝÝR SUSADIM KAYNAKLARDAN!
Ýki helkim dolardý, buz gibi kaynaktan.
Keþke hiç çýkmasaydým, anam kokulu kundaktan.
Hafta bir geldiðinde at koþumlu kaðnýlar.
Sepet, sepet þehir ekmeði üleþirdi komþular.
Kuzularý ayýrýrken akþam üstü analarýndan,
Anam hasreti dökülürdü göz pýnarlarýmdan.
Yayýðýn gümbürtüsü tereyaðý muþtusuydu,
Sýcak bazlama arasýnda!
Kurbaða yeþili gözlerim,
Ne Ayþe’nin simli terliðini görürdü,
Ne kalýrdý Mýstýðýn gümüþ matarasýnda!
Akþamý iple çekerdim,
Ateþ böceklerinin gösterisi yüzünden!
Aþký resmederdim çocuk kalbimde,
Bir eþkýya yüreðinden.
Karar verdim, gençlik koþusuna katýlacaðým þimdi.
Atmýþ yýl gerisinden göðüsleyeceðim finiþi.
Býrakýn beni kalemim, silgim!
Uyuyayým, þiirim gitti geri.
Heyy!
Gidinin günleri!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.