Ne zaman o parkta otursam Dolar gider gözlerim Kollarýný açýp koþarsýn Gözlerimin içi güler Her zaman ki masamýzda Çaylarýmýzý yudumlarýz
Sonra Rýhtýma sürükler beni ayaklarým Ufku arar gözlerim Bir gemi görsem Fersiz gözlerim canlanýr Elimde bir karanfille Seni beklerim gün batarken Tepelerin ardýndan Söner umut ýþýklarým Boynum bükülür donar kalýrým
Can çekilir damarlarýmdan Parmaklarýmýn arasýndan süzülüp Karanfil boðulurken denizde Kaçýncý kez sensiz batýyor güneþ Her geçen gün acýmasýz pençeleriyle Bir þeyler koparýyor benliðimden Durmak bilmiyor
Zaman! Koca bir yalan oluyor Sensizliðin þamarlarý patlýyor suratýma Yýkýlýyorum ! Aðýr aðýr ölüyorum
Asker Hatýra Defterinden..Lâ Lâ Lâ
Sosyal Medyada Paylaşın:
A T S I Z Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.