Hanlı Dakikalar
Sende, bende sevmeyi sevdik
Ne aðýtlar,türkülerle yandýk Bedirhan
Belki ayný türküleri,þarkýlarý sevmiþtik
’Rüzgar söylüyor, bizim eski þarkýmýzý’
Bedirhan zigon sehbada unuttuklarýn hala orda mý?
Türkü gözlünü hatrýndan çýkardýn mý?
1993 yýlýndan bu yana ne çok þiirler söyledik
Ne engameler,ne badireler atlatdýk.
Vurdum duymaza, aymazlara sitem etmedik mi?
Hangimiz bazen, dibe vurup çýkmadýk,
Hayatýn çarklarýna,oyunlarýna
Biz yenilmedik,buradayýz demedik mi?
Hayatýn bize biçtiði rolü oynamadýk mý,
Gözyaþlarýmýzý içimize akýtmadýk mý.
Kaç sanatçýnýn yüreðinin güzelliðini keþfetdik
Kaçýný kaybettik,Cem Karaca’larý,Barýþ Manço’larý
Yavuz Bülent’le ’Cebeci istasyonu’na gitmedik mi?
Faruk Nafýz Çamlýbel’le ’Han duvarlarý’nda
Türkiye’mizi Anadolu’yu gezdik.
Yollarýmýz kesiþti, duygu yolunda
Ayný ’beklentiler bulvarý’nda dolaþtýk.
Acý,sessiz çýðlýklarýmýzý duyurduk mu?
Mahzuni þerif’i,Aþýk Sefai’yi unuttuk mu?
Ümit Yaþar’ýn ’Acýlar denizi’nde durulduk.
Cemal Safi’yle ’Tek hece aþk’deyip,
Mevlana’yý döndürdük,Yunus gibi piþdik mi?
Sevgi neydi? Aþk neydi? Sadakat neydi?
Binlerce kez tahlil,analiz etmedik mi?
Yahya Kemal’in ’Sessiz gemisi’yle ölümü hatýrladýk,
Abdurrahim Karakoç’la lambada alevi titretmedik mi?
Bahattin Karakoç’la ’ýhlamurlar çiçek açarken gel’ demedik mi
’Hayýrsýzýn biriydi fikrimce dedik’ sonra ’Bir gün anlarsýn’
Necip Fazýl’ýn diliyle ’Gelme artýk neye yarar’
Ahmet Arif’ten ’Uy havar sevmiþim,ben seni’
Yusuf Hayaloðlu’yla ’Ýstanbul ey Ýstanbul acýlar kraliçesi’
Deyip sesimize ses olup seslenmedik mi?
Kutlu gecelerde birlikte Allah’a yalvarmadýk mý.
Ayyýldýzlý bayraðýmýza laf söylettik mi?
Savaþlara dur deyip,barýþa çaðýrmadýk mý
Vatan þehidlerine sahip çýkmadýk mý,
Gazilerimize deðer verip onlarý anmadýk mý.
Cem Karaca’da ’Allah yar, Allah yar ’dedi,
Barýþ Manço ile ’senden öte senden ziyade’ dedik.
Tevekkül eyledik,ayný frekansta buluþtuk.
Helal olsun sana, kulaklarýn çýnlasýn
Selam olsun, hakikatlý dostlara
Hanlarýn hanýna...
Dinlemesini bilen,töreli, edepli,
Saygýda kusur etmeyen,
Mesafeleleri koruyup, ayýrt eden,
Bastýðý yeri bilen,
Nerde duracaðýný idrak eden,
Kendine malik,
Çizmeyi aþmayan,
Güzellikler imza atma,
Sadece insani vazife gözeten,
Çýkarsýz, hilafsýz,
Saf ve baki dostluklarýn,
Hak yolunun yolcusu...
ZEHRA ÇELÝK
2006-07
Þiir ;Çocukluðumun Akþamlarý
Mustafa Toköz’e ait.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.