bu þehir asla uyumaz duyduðun gece trenlerinin sesidir yalnýzlýðýmýn sancýsý
gözbebeklerimde çýplaklýðýn bir büyük boþlukta huzursuzluk ve o maðrur beyazlýðýn sevgilim büyüyor
asla uyumaz bu þehir this city never sleeps intihar kaldýrýmlarýnda
bu sokaklar yokluðunun sokaklarý bu alýþýlamaz sessizlik . . sensizliðim duyduðun gece trenleridir demiþtim asla dönmeyecekler
boþuna deðil bekleyiþim bu þehrin uykusuzluðu bir hiç uðruna deðil ellerini tutmak için bir kuytuda belki öpmek koklamak için saçlarýný karanlýklardayým . .
bir yitik sevgi tuzaðýnda
Kalbimin üzerindeki uður böceði için, kalbimden teþekkürlerimle . . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
kimsecik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.