Giderken yürekten, hoþçakal deme Mendil sallanmasýn,göz aðlamasýn.. Öyle sessiz,ve öyle derinden Kimseler anlamasýn .......vakit bu vakit,iþte git anýlar silinsin izi kalmasýn hiç yaþamamýþ gibi, yolcu ederken avuçlarým yanmasýn.....
ünlem iþareti yok noktayý koyalým BÝTSÝN.. bir daha seni düþündüðüm de burnumun direði sýzlamasýn...
ÖYLE BÝR GÝT KÝ...... ne düþman olalým,ne dost kalalým ve hatta tanýmayalým..
kalp kýrdý kalemi aþk asýldý suçu neydi? nerde? nasýldý? iki beden bir kapana kýsýldý...
GÝT GÝT GÝT ARTIK! BU ÝKÝ KÝÞÝLÝK BÝR FASILDI..
SEVÝL SUNGUR. 3022
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevil Sungur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.