Çalan çanlar çalsın yare...

yare yar diyemedim
ben
taksiratta buda
varmýþ
geçiyor günlerim
bir bir
ne umut var ne bir
ýþýk...

kahreden deðil tek
zaman
kader de yoksun
sevdadan
ben neyliyem bu
dünyayý?
beni benden aþktan
çalan...

dönüyor boþu
boþuna
nefessiz soluk
misali
atýlan her kulaç
mahkum
yokluðunda
hasretliðe...

yar dedim yar
edemedim
güzelliði kabus
gibi
can derdine düþmüþ
sanki
güzel günler gelmez
artýk...

geri kalan ruhsuz
beden
posasý çýkmýþ ak
keten
hayat denen ömür
denen
kül oldu daha
ölmeden...

caným benim olmasa
da
çalan çanlar çalsýn
yare
dermansýz derdim ne
çare?
yaþamak mý pare
pare?...

(Berlin,01.04.2014)

Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: