Anne… Anne dünya üstüme üstüme geliyor. Gecelerim tarumar, Düþlerim bulanýk, soluk Paramparça virane gönlüm Uyku haram Rüyalar karabasan Karanlýk, hüsran Ve kan revan anne…
Güneþ yine küskün doðacak, Yarýnlarým, Umutlarým Bir bir kaybolacak Yine boynum bükük Ömrüm mahzun olacak...
Sen de yoksun artýk yanýmda; Hani beni býrakýp gittin ya Kara topraðýn koynuna, Þimdi elimden kim tutacak, Beni kim anlayacak anne…
Anne kalk, Kalk artýk anne Ne buldun o kara topraktan Hem ne kadar da özledim seni… Doymadýn mý uyumaktan? Býkmadýn mý beni sensiz býrakmaktan Merakta mý etmiyorsun beni? Hadi kalk anne Tut elimi birlikte gidelim bu diyarlardan
Zaten ben de usandým artýk Böyle rezil yaþamaktan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman ÇALIŞICI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.