Hicrânlı Sevdamızın Vuslâtına Hasretsen
Zaman belini büktü bükecek derken gene,
Bugünden ayrý güzel bulacaðýn yarýnlar.
Hangi mâtem zor gelir yaþamayý sevene?
Hangi mâtem ki hayat gibi yürekten çýnlar?
Þöyle hür düþünürsen mutluluðun dengini,
Ve gönülden dilersen þükür etmeyi bir de.
Duyacaksýn, Gül Pýnar! Huzurun ahengini,
Ölüp ölüp seninle dirildiðim kabirde.
Bu sebepten aþýlmaz diyemem mesafeler.
Ki bu sebepten hiçbir engel yoktur bahara!
Gel gör o efkârýmýz içinde daha neler:
Varlýðýnda bir muþtu yokluðunda bir yara.
Yeter! Yalnýzlýðýnla lâkin uzak durduðun.
Bitsin, çektiðimiz ah bunca deva iþkence!
Yeter! Umutlarýna prangalar vurduðun.
Kolay mý unut demek; söyle reva mý sence?
Bir uslanmaz hayal ki ötesinde neler var...
Bilsen önce arzumu sonra hep gýna etsen.
Her þeyden geçsen bile gel sen de benim kadar:
Hicrânlý sevdamýzýn vuslâtýna hasretsen.
Ýlker Tokgöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.