Dostlarýn sohbetine hiç doyamaz’dý. Þimdi ne hale dönmüþsün sen be mefta... Sevdiklerin inçitmeye kýyamaz’dý. Þimdi ne hale dönmüþsün sen be mefta...
Yer yüzünde hep gururlanýr gezerdin. Kuþ sütü içerdin hemde havyar yerdin. Gece hayatýný sen ne çok severdin. Þimdi ne hale dönmüþsüni sen be mefta...
Hani malýn hani nerede servetin ? Kurumuþ derin çürümüþ hepten etin. Kalmýþ eyvah dost kuru bir iskeletin. Þimdi ne hale dönmüþsün sen be mefta...
Nede çoktu senin dostun ve yoldaþýn. Hiç secdeye eðildimi acep baþýn ? Baþ’ta sac kalmamýþ gözde desen kaþýn. Þimdi ne hale dönmüþsün sen be mefta...
Nere’de köþkün nere’de o yatlarýn ? Kabrine gelirmi þimdi ahbaplarýn ? Kalmamýþ dökülmüþ elde parmaklarýn. Þimdi ne hale dönmüþsün sen be mefta...
Çýkmazdýn gazino pavyon hemde bardan. Ölsende geçmezdin hani onca maldan ? Çok geçmedi sen ayrýlalý dünya’dan. Þimdi ne hale dönmüþsün sen be mefta...
Hep kibir’lenir gurur’lanýr gezerdin. Zengini korur fakirleri ezerdin. Rüþvetsiz iþ yapmaz rüþveti severdin. Þimdi ne hale dönmüþsün sen be mefta...
Ne gecen belliydi senin ne gündüzün. Hep asýk olurdu hiç gülmezdi yüzün. Çürümüþ vucut yok olmuþ hemde özün. Þimdi ne hale dönmüþsün sen be mefta...
Ne güzel’di hayalin pembe düþlerin. Pek güzel giderdi dünya’da iþlerin. Aðzýn yok olmuþ hep dökülmüþ diþlerin. Þimdi ne hale dönmüþsün sen be mefta...
Dostlarýn bilmemki tutuyormu yasýn ? Acaba kabrinde sen ne yapmaktasýn ? Kalmýþ dost yazýk bir kuru kafa tasýn. Þimdi ne hale dönmüþsün sen be mefta...
Erimiþ badem gibi siyah gözlerin. Sararýp solmuþ güneþ gibi yüzlerin. Ne gövde kalmýþ ne kol nede dizlerin. Þimdi ne hale dönmüþsün sen be mefta...
TAÞGIN,ým bu halin bizlere bir ibret. Hani mal hani mülk, nerede o servet ? Her canlý sen gibi olacaktýr elbet. Sen bizim fotokopimizsin be mefta... H.S:12 HAVYAR: Balýk yumurtasý )
Zekeriya TAÞGIN 31/03/2014
Þiir’in ilk kaleme alýndýðý Tarih:13/06/2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
zkrytsgn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.