Umutsuzluk içinde
Umutlarým vardý hep.
Kör gibi karanlýða mahkûm
Ama derin bir boþluktaydým
Evet güzel þeyleri göremiyordum
Ama kötü þeyleri de görmüyorum.
Lal olmuþtum
Hep sessizliðe mahkûm
Ama sükûttum hep dinlemesini bildim
Sevdiðimi baðýramayacak kadar üzgün
Sevmediðimi söyleyemediðim için mutluydum..
Sami arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.