sahipsiz sevdamý
gömüyorum kimsesizler mezarlýðý yüreðime
yazýsý silinmiþ eskimiþ
yitik lahit þimdi yüzleri kirli soluk benizli çocuklar gibi
göz yaþýyla suluyorum solmuþ çiçekleri
uyuyan sonbahar ölüleri kurumuþ bir avuç yaprak bakýþlarým
kimsesizliðe gömülmüþ verandanýn küf kokan kuytusunda þimdi...
avuçlarým soðuk
parmak uçlarým hissiz kalem sýzým bir kaç sefil mýsra iþte...
soluksuz kalmýþ bir yudum nefese muhtaç düþlerim
ne bir þiir ne de yanýk bir türkü sesi hayallerimi çalan
sevgisiz hissiz
ayaza çekmiþ gece karasý gölgeler þimdi
öfkesi dinmiþ
dingin mavisini kaybetmiþ derinlikler gibi yüreðim....
gider mi
git dersem yýldýzlar gecelerimden
yakamoz ölüleri denizlerimden çekilir mi
kapatmalý gözlerini soluk gecenin koynunda ay
unutmalý ne varsa dünde kalanlarý yaralý sevinçlerim
ve yarýnlara inat her þafakta güneþ topladýðým çið taneleri...
toparlanýn
düþlerim hayallerim umutlarým
üfleyin
soluðunuzla diriltin feri sönmüþ gözlerimdeki acýyý
adam gibi bir ömre vasati kaç yürekli sevda sýðar bilinmez ...
sürüklenirken bir garip muzdarip sonbahar
küf kokulu kuytulara sýðýnsýn eksik kalan sevdalar...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.