”…İYİYİM BEN…”

Susuyorsam,hiç konuþmuyorsam ve söylediklerine boþ gözle bakýyorsam;üzülme…
Ýyiyim ben.!
Saçlarýma takýlýyorsa hayallerim,ruhum derin bir çöküntü yaþýyorsa bile geçer…
Meraklanma sen.! geceleri uyuyamýyor/sam,her yýldýz kor gibi düþüyorsa eteklerime;endiþelenme…
Zamaný gelir uyurum ben.!
Ýçime akan öfkeyle saldýrýyor/sam saða sola,kýrýp döküyorsam içimdekileri geçer…
Sakinleþirim ben.!
Yeni bir baþlangýç yapayým derken,bir yaným kederden azalýyorsa ve görmek acý veriyorsa sana;acele etme sakýn…
Bütünlenirim ben.!
Ayný þeyleri konuþup,farklý anlamlar çýkarýyorsak ve o anlamlarla kararý/yorsak;üzülme…
Ayný dili öðrenirim ben.!
Gecenin ayazýný sen sanýyorsam ve yüzüme çarptýkça derin kesikler oluþuyorsa;vazgeçme…
Biraz daha uðraþýrsan parçalanýrým ben.!
Sen öyle tepkisiz,sen öyle hareketsiz bekle…
Mükemmel bir egoyla yaþa ve düþünme…
Çýrpýnýr çabalar hallederim ben.!
Ben gülümsemeye çalýþýrken,kýrýlan yanlarýmýzý onarýrken;sen öylece geç karþýma ve sus…
Tepkisiz kal yine… iþte o zaman arkama bakmadan giderim.!
kendi vicdanýný rahatlatmak için yalanlar söyle kendine…
Olgunlukla karþýla yaþananlarý… gül geç içindeki acýya…
Bilirim vurdumduymaz tavýrlarýn gücüyle iyileþirsin sen.!
Son kez söylemek istedim… beni düþünme sakýn… ”…ÝYÝYÝM BEN…”

NEBAHAT KILAKAY

Sosyal Medyada Paylaşın: