Bir gece vakti ansýzýn Kapýyý yüzüme çarparak, Beni sensiz, Beni soluksuz býrakarak…
Düþlerime keskin hançerini sokup, Baðrýmý yýrtarak…
Umursamadan feryadýmý, Duymadan çýðlýðýmý, Boþ býrakýp sol yanýmý…
Gözümün yaþýna aldýrmadan, Umursamadan, Sormadan, Bir çare, Bir çýkar yol býrakmadan, Ardýna bakmadan YA GÝDERSEN…
Ben yaþar mýyým sanýyorsun? Nefes alabilir miyim sensiz? Sen benim her þeyimsin Býrakma beni sensiz, kimsesiz…
(Bu þiirimi çok sevdiðim nazlý gülüm, baharýmýn tek çiçeði, ömrümün ilk ve son demi eþime itham ediyorum...SENÝ ÇOK SEVÝYORUM CANIM KARIM, ÇOCUKLARIMIN ANASI... Þimdi sen ne düþünüyorsun bilmiyorum ama ben sadece SENÝ DÜÞÜNÜYORUM VE SADECE SENÝ SEVÝYORUM)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman ÇALIŞICI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.