hangi mevsim sensiz bahar olur ki… bir soluk almalýyým nefesinden öyle masum öyle çocuksu farz et ki kýþ yüreðim üþümüþüm farz et ki, uzak bir diyardan gelmiþim. misafirim,
ellerim özlemeli ellerini biraz utangaç biraz titreyen, nereye koyacaðýmý bilemediðim bir serçe ürkekliðinde güneþe gerdan kýran sabah mahmurluðunda muþtulu bir aný yaþar gibi soluðumu öperken sensizliðin matemi rüzgarýn esmeli saçlarýmda
göðsümün orta yerinde müebbet yattýðýn aþkýn alazýyla haykýrýyorum duy sana ilhak olan çýðlýðýmý hoyrat bir türkünün nakaratý say ister istersen geri dönme ey can özüm… gözlerimde iþgal ettiðin yalnýzlýðý dudaklarýmda üþüyen nefesimi buz tutmuþ ellerimi ýsýt avuçlarýnda gözlerinin geçitlerinde ölsün vakitler...
sensiz olmak, bir yýldýzýn gölgesinde ölmek yaðlý bir kurþunun göðsümde sönmesi çölde susuz kalmak gibi kaç insan kaç saniye nefessiz kalabilir ki,
ey nefesim!…
nilüfer sarp mart.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.