Günler geçmiyor diye sýzlanirken,
o koskaca yýllar;
Nasýl da devriliyor önümüzde..
Daha dün gibi hiç unutmam.!
Senin pencerinin önünde oturup,
her pazar beni beklediðini.
Bahçenin kapýsýnda,
beni gördüðün anda;
Nasýl da gözlerinin içi güler,
çocuklar gibi önüme koþardýn.
Ne çabuk akþam olur anlamazdýk
ve gitme vakti geldiðinde
ikimizin de yüzünde
buruk bir hüzün oluþurdu.
Her aný ayrý deðer olan ve
gelmesi dört gözle beklenen,
o pazar gününden; Þimdi ne kaldý geriye
sýradan boþ bir gün olmanýn dýþýnda....
Artýk ne o pencerede sen varsýn
Ne o bahçe kapýsýnda ben
Ne de o pazar günleri.!
Anýlar bile silindi,
o eski takvim yapraklarýndan
Bir tek o tarih kaldý
"17 Aralýk"
Bir de sen yüreðimde
Unutamadým baba
Unutamadým.....
Hacer Alioðlu
19.01.2007
GEBZE