Akarken öbek öbek derya denizlere sen Yýkarken pýrýl pýrýl yüceden en dibe tüm ruhlarý yine sen Akýl alýr mý bunca emsalsiz doðuþlarýn da sen Kula zarar uzak kalýþlarýndaki yalnýzlýðýnda yoksulsa senden Ne desem boþ,ne desem imkaný tarifsiz anlatýmýmýn Bir yangýn/ýsýn gören ,bilen yüreklerin de imkansýzý/sýn AÞK bu iþte .. bildiðim tattýðým dudaklarýmda tadý hiç silinmeyen/im
Ufacýk ellerimde gördüm seni sana sýðýndým karanlýk gecelerde yataðýmda düþlerimde beraber gezindik gök alemde hani var/ya
o muhteþem o muhteþem ötesi o muhteþemin hiç kaldýðý an
Hacerü’l-Esved’i öpmek...
bir çocuk olarak koþmak hep peþinden kahverengi mintanýný çekiþtirmek
Ey....... Rabbim.......
Yücelerin yücesi gönlümün en büyük hecesi varlýðýnda varlýðým yokluðunda darlýðým yüreðimin tek aþ/ý habibine yangýn gönlümde çekiþtirdiðim o minicik ellerimde öptüðüm Hacerü’l-Esved’de
gör.. unutma beni.....
ben yine ayný ben beþ yaþ yüreðimle Elli beþ yaþta yine ayný ben