Çocukluðumun isyaný gözyaþlarým Kurumuþ bir nehir yataðý þimdi Hüzün ve yalnýzlýk akýyor habersiz Bir gölge misali geçiyor yaþam Bilinmeden nasýldý,neydi, kimdi?
O ilk aþkým, ilk sýcak kucak Mevsimsiz geldi geçti Þimdi soðuk bir rüzgar esiyor saçlarýmda Gözlerimde nemli ve buruk duygular Ellerinin izi yok artýk avuçlarýmda.
O deli dolu, o taþkýn gençiðim Yitip geçti ýssýz ve karanlýk yollarda Alnýmda baþýmý vurduðum taþlarýn izi Yüreklerde hüzün,yalnýzlýk kelepçesi kollarda.
Kor gibi piþmanlýk yanar içimde þimdi.
kutbo
Sosyal Medyada Paylaşın:
kutbo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.