KÖYLÜ KIZLARI
Kimisi dururken saçýn savurur,
Kimisi yürürken belin kývýrýr,
Hepsi de insaný yakar kavurur,
Bir baþka oluyor köylü kýzlarý.
Kimi inek saðar nazik ellerle,
Kimi türkü söyler tatlý dillerle,
Her yerin donatýr taze güllerle,
Bir baþka oluyor köylü kýzlarý.
Kimi ekin biçer elinde orak,
Kimi saçýn tarar parmaklar tarak,
Nazlý bakýþlara dayanmaz yürek,
Bir baþka oluyor köylü kýzlarý.
Tomurcuk güllere benzer gülüþü,
Yavru ceylan gibi onun geliþi,
Bakýþýyla yüreðimi deliþi,
Bir baþka oluyor köylü kýzlarý.
Kaçamazsýn ondan çeker insaný,
Baharý andýrýr kýzýn her yaný,
Ne kadar da sýcak doðrusu kaný,
Bir baþka oluyor köylü kýzlarý.
Arif, köylü kýzlara sevi saçýyor,
Onlarýn sevgisi içim açýyor,
Seviþ, söyleþ elemlerin kaçýyor,
Bir baþka oluyor köylü kýzlarý.
Arif GÖLGE
(Ankara, 20 Mayýs 1984)
(Not: Bu þiir, 26/06/2001 tarihinde, Mersin 2. Noterliðinin 13673 yevmiye no.su ile yazarý adýna tescil edilmiþtir.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.