Karabasanlar

Dili çarþaf gibi dolanýr durur
Kendi söyler kendi dinler susmuyor
Dinlemez kimseyi hepten kudurur
Laf anlamaz güzel sözle esmiyor

Gündüzü karanlýk þavký görünmez
Saçýnda aklar yok derde sürünmez
Birliðin yolunda kalple yürünmez
Dostluk nazarýnda kemi kesmiyor

Devraný geçiyor görmez zamaný
Þýmarýk yapýsý çirkeftir aný
Dostluk pazarýnda dostunu taný
Gönlü harap kesip dara asmýyor

Gelmiyor hak ile dostluk demine
Yaratan sevgiyi vermez kimine
Aklýn yolu birken gelmez cemine
Fukaradýr aklý söze basmýyor

Ýki laf arasý derde götürür
Nefreti bulunur hataya yürür
Caneli böylesi birini kürür
Sözleri zehirdir caný sarsmýyor

Sosyal Medyada Paylaşın: