TAHTA KUTU
Doðunca içinden baktýk çevreye
Annemiz severdi, tahta kutudan.
Yürüyünce herkes girer devreye
Büyüyünce çýktýk, tahta kutudan.
Ýnce uzun ölçüp yapmýþ ustasý
Beþiðimden almýþ hassas kýstasý
Ýçine yatýyor gelen postasý
Gelip gidiyoruz, tahta kutudan.
Bebekken sallayýp uyutuyorlar
Ölünce sýrtýný hep soyuyorlar
Yýkayýp kutuya tam koyuyorlar
Topraktan kutuya, tahta kutudan!
Onunla omuzda hýzlý taþýrlar
Uykudan uyanýr diye koþarlar
Kutu boþalýnca örtüp coþarlar
Ýkinci hayata, tahta kutudan!
Tahtayla baþlarýz, onda biteriz
Ölmeyecek gibi, tekme atarýz
Belki haram kefen, sona yatarýz
Bakarýz tahtaya, toprak kutudan.
Ýmamýn kayýðý binmeyen olmaz
Ýçinde gitmeyen, inmeyen bilmez
Dursunî sýrasý gelince kalmaz
Çýkarýp koyarlar, tahta kutudan.
02/02/2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.