Sakin bir gece... o kadar sakinki, kýrdýðýn kalbin çýtýrtýlarý duyuluyor. duyuyor en saðýr insan! karanlýk ayný gece... öyleki ne göz gözü, nede gönül gönülü görüyor! o denli iþte... sen, elinde biþeylerle uðraþýyorsun, ne olduðunu göremesemde onlar senin ellerin. ellerini iyi tanýrým...
beklemek zor diyorsun, yine yeniden susarak.. pek konuþmuyorsun neyseki ben, sessizliðinle tanýyorum seni... Sen sustukça ben daha çok konuþuyorum; arayý kapamaya çalýþýr gibi.. kapanmýyor yaralar! Ve mesafe oluyor her susmuþluk...
karanlýk sisli bir ortam.
ve ben görüyorum konu sen ve ellerin olunca görüyorum...
Görüyorum kimsenin görmediði temiz yüreðini.. Göz gözü görmesede gönüller bir olsun! Sen sus! ben hep, seni konuþuyorum
Seni se......! Ne? Sende benimi? Hýhý mutlaka, tabiki
Salise Erol. (Urfanýn Gülü)
Sosyal Medyada Paylaşın:
gulemale Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.