Piç kalemlerden hecesi ömre bedel þiirler çaðlar
hasedinden tetik çeker cüssesi kendinden menkul zat
Kör avrat sevi sanýp aklýn zayi eder ki
Ne bilsin kalem hiç kelâm cenabet
Kulak vermeli
’Adamlýk, ne dik durana ne de susana tapuludur” diyene
Hakkýn var þair.
Bu avda kehribar bakýþlar pek mahir
Uzanýlamayýnca
ciðer hep mýndar
Üzüm hep koruk
Pazarda ahlâk karaborsa
Münasebetsiz muteber
Takdire þayan
Bak dinle
Kýrmýzý kadýn aþkýndan öldü
Senin kahvenin rengine ayaz vurdu
dut müdavimi bülbül de ahraz
bil ki
Daðlar sana eðilir
Ben daða minnet etmem
Son kelâmým
Tek lafým
Sabrýmý zincirledim
Þiirde tanrý olsan sana secdem yok benim
dilimden dökülen laf deðil asla
çektiðin tetiðe sürdüðüm kurþundur sözüm
bil istedim
gri
filizÞahin
01.01.14
zihnimde ölmeyen bir andýr
ummadýðým yerden gelen yumruðun acýsýyla sýçrayýþým