GÜN DOĞAR HAYIRLARA

gün doðar hayýrlara
sabah güneþi vurunca sofralara
bir telaþ baþlar yaþamda
koþar adýmlarla yürürüz bilmeden ölüme

gene bir gün eksilir ömürden
biri doðar biri ölür bilmeden

farkýnda olmadan geçiyor zaman
geçmiþe inat aþk’a yürürken


kýrlaþmýþ saçlarýmýz derin alýn çizgisi
uçup giden hayatýmýz deðil sanki
eski bir hikaye hiç bitmeyen

dudak izlerinde aklýmda hep sen
vakit doluyor ölüyorken ben
varlýðýmýzýn kýymetini bilmeden
yaþlanýyor üstümüzdeki ten

hep bir baþkasý için yaþýyor insan
ana baba aile çocuk derken
hiç bitmeyecek sandýðýmýz
ömrün vakti biterken birden
piþmanlýklar gelir binlerce

bir zamanlar çoktum ben çok
çýnar aðacý gibi yüce mi yüce
gölgemde beslenirlerdi kuþlar
kol kanat germiþken benlere
hazan çökünce iklimlere
þimdi döndük kimsesizlere


cemal TURAN
21..03..2014

eleþtirinizi alttaki kutuya atmayý unutmayýnýz...!

Sosyal Medyada Paylaşın: