Şimdi anlıyor musun beni..

Selasý okunmayan bir cenaze gibiyim doktor..
Yaðmurlar bile öylesine yaðýyor,
Artýk toprak kokusu bile yok...
Sýkýþýp kaldýðým bu karanlýk dehlizlerde,
Kendimi sorgulamaya bile cesaret edemiyorum..
Milyon kez parçalanmýþým,
Gölgemi ardýma zoraki sürüklüyorum..
Kaybedeceðim hiç bir þeyim kalmadý,
Kaybedecek bir ben bile kalmadým..

Öylesine yaþamak nasýl bir duygu bilirmisin doktor.?
Amaçsýz ,
Çýkarsýz,
Kuþkusuz ve beklentisiz yaþamak....
Yaþamak nedir doktor
Bir tarifi var mýdýr?
Benim gibi yaþayanlar
Soluna,
Umutlar uzaðýna düþmüþtür...
Dünya daha bir büyüktür gözüne...
Tüm canlýlar masumiyetini yitirmiþtir...
Kirli bedenlerin hakim olduðu
Ruhlarýn firari olduðu bir þehirde bulursun kendini..
Örselenmiþ duygularýn,
Fahiþe bakýþlarýn ve
Ýnsaným diye geçinen,
Ýnsancýklarýn olduðu bir þehirde bulursun...

Peki sen hiç ciðerden aðladýnmý doktor?
Gözyaþlarýn kirpiklerinin ardýna saklanýp,
Yüreðine düþtümü hiç?
Ve o yaþlar kan olarak damladý mý?

Söyle doktor konuþsana
Neden susuyorun doktor...

Görkem Þen
Sosyal Medyada Paylaşın: