Zaman mumlarýn ömrü kadardýr odamda
Düþlerim sonsuzdur býraktýðýn izlerde
Ben yazarken hala sana,
Unutulmuþ bir tutkunun külüydüm aslýnda
Aldanma düþlerimin gölgesi kelimelere,
Ýnanma yazdýðýmý düþündüðüm bu çeliþkilere
Ulaþýr mý sana geçmiþim bilmem ama
Var oldun yine bir kalbin zindanlarýnda.
Artýk duvarlara yansýyan mumlarýn
Can çekiþi gibiydi düþlerin çoðu zaman
Aþkýn gibiydi mumlarýn alevi
Hani derlerdi ya rüzgârýn mumu söndürüp
Ateþi körüklemesi gibi Rabia/m
Ýþte tam böyleydi yaydýðýmýz ateþ ve ýþýk
Bir rüzgâr olmasa da esen bir üfleyiþti belki zaman
Mumlarým yaþlanmaya baþladý ruhum kâðýtlarda erirken.
Düþlerinin zamaný tükenmeye baþladý,
Çeliþkilerim gerçeklere sarýlýrken
Sen rüyalarýn pembeliðinde sürdürürken
Aþkýný bir ben miyim kâðýtlarda tüketen düþlerini?
Sormak isterdim sana gerçeklerini
Neyse artýk ýþýðým tükeniyorken
Bana, sana mý saçayým ýþýklarýmdan.
Sendin seçen karanlýklarý,
Bendim yalnýz kalan ýþýklarýmdaki
Bir yaprak daha harcamýþken kendini bana
Ben harcamýþým aþkýmý sana, çok mu dersin Rabia/m…
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.