Donup kalsa zaman öylece
Donup kalsa yuregimde hasretin bir buz gibi
sönmüyor yoksa ateþin dinmiyor sensizlik
sustukça büyüyorsun zaman çare olmuyor
kaderim iki dudaginin arasýnda
kalemimi kýrmýþ yýllar
sen hala hatalarýmda günahlarýmda geziyorsun
topraða düþtü bak bir yaným
bir yaným hala sana tutunmakta
Donup kalsa yüregimde hasretin öylece
bir daha hiç çözülmese
çýkýp karþýma ansýzýn ben geldim desen
tiz bir sevinç çýðlýðý yükselse dudaklarimdan
haykirsam adýný sarýlsam sana doyasýya
sevinç gözyaþlarý dökülse yanaklarýmdan
Donup kalsa yüregimde hasretin
sensizlik olduðu gibi kalsa öylece
sen düþsen yeniden yüregime bir cemre gibi
baharin sýcaklýðýný kokusunu tatsam yeniden sende
üstümden gitse þu son bahar ayazlari
zaman dursa akmasa saatler sensizlige
Topraga düþen tohum gibi yeniden yeþersem
can suyum olsan can özümde dolaþan
baksam sana doyasiya
gozlerinin guzelliginde kaybolsam
yaslayip baþýmý göðsüne en derin rüyalara dalsam
ve sen hic gitmesen yanýmdan
donup kalsa zaman öylece
hulisi kazankaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
kazankaya hulisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.