ŞİİR

Zarafetle salýnan ilham perilerinin.
Ellerinde taþýnan bir demet güldür þiir.
Hakikati arayan sofu birilerinin.
Manalardan süzdüðü izdir, lisandýr þiir..

Ýnleyen yüreklerde kemana yay olandýr.
Sona eren sevgide sararýp da solandýr.
En katý kalbe bile sevgiyle yol bulandýr.
Bülbülün gül uðruna seranatýdýr þiir...

Gökteki turnalara selam emanet eder.
Seher yelleri ile misk-ü amber sarf eder.
Zeytin gözlü güzele uðramasýn gam keder.
Sevenin sevgiliye hoþ duasýdýr þiir..

Gönül baðýnda açan Hakk’ý zikreden lale.
Gülden demet dizerek yol yapar istikbale.
Fethedilir onunla en muhkeminden kale.
Dünyayý buluþturan koca bir handýr þiir.

En derin yaralara merhem olur sürülür.
Meczup ve þaþkýnlarýn defterleri dürülür.
Yürekleri hoplatýr düþünceler dirilir.
Yiðidimin narasý sözün özüdür þiir...

Doludur yürek tasý ezber bozdurur hasý.
Nakkare ve kös ile düðün eyler savaþý.
Dinlerken coþa gelir rahvan atýn yavaþý.
Mehterana eþ olur mutlak zaferdir þiir...

Fetihlerin þanýný alemlere duyuran.
Ýnançsýz düþmanýný bir kül gibi savuran..
Mazlum için yüreði közler ile kavuran.
Zalimlerin zulmünü haykýran sözdür þiir...

Þehitlerin kanýyla Ay- Yýldýzý olduran.
Þehit analarýnýn ak saçýný yolduran.
Özüyle ve sözüyle musikiyi andýran.
Nesillerden nesile okunan þandýr þiir


Emine Balý Oðuz









Sosyal Medyada Paylaşın: