Belki geçer dedim...

Belki...
Belki geçer dedim
Sabrý seçtim, boyun büküp kanaat ettim
Bir ömür dinledim,
Ya Rab dedim ve ona iltica eyledim
Her ne söylenmiþse aldýrýþ etmedim,
demek ki nasibimmiþ dedim
Ümitlerimi gizledim, düþlerimi perdeledim,
hülyalarýmý söylemekten imtina ettim
Sevdiðini söylüyordun,
her lahzada kontrol etmek istiyordun,
yargýlamak adýna sýnýr tanýmýyordun
Ne vakit karþýlaþsam þüphe içinde bakýyordun,
benim olmasýn diyordun,
rahat bir nefes aldýrmýyordun
Kýskanmanýn her çeþidini deniyordun,
nefesine göre vaziyet almamý ön görüyor
ve adeta zorluyordun
Ýradeni, aklýný kullanma,
benim var ikimize de yeteri zýmmen zerk ediyordun,
yani sen kölen olmamý istiyordun
Ruhsuz ve kalpsiz,
ümitsiz ve ufuksuz itaat etmemi diliyordun,
ne kadar zulmettiðini fark edemeyecek kadar, basiretsizdin...


Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: