Sen hiç uslanmaz mýsýn, ey deli cahil gönül. Aynaya bakmaz mýsýn, sen deli cahil gönül. Bir gece uyanarak, Rabbine yönelip te. Gözyaþý dökmez misin, sen deli cahil gönül.
Seherin bir vaktinde, Rabbin için kalksan da. El açýp ta semaya, Rabbine yalvarsan da. Ömür gelmiþ geçiyor, bir ardýna baksan da. Silkin þöyle geriye, gel kendine ey gönül.
Dünyanýn bunca süsü, gözlerini kör etmiþ. Þeytana uymuþsun sen, o nefsini körertmiþ. Bak saçlarýn aðarmýþ, gençliðini tüketmiþ. Dön gel haydi Rabbine, ey deli cahil gönül. Ferhat ALTUNAY.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÜSTAD Ferhat ALTUNAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.