YALNIZLIĞIN AYAZINDA ÜŞÜYEN HAYATLARIN SİCİLİ BOZUK DÜŞLERİ:

/"Dilini bilmediðin bir yerde aðlamak fenadýr.
Çünkü seni senin dilinde susturacak kimse yoktur.
Böyle aðlayýnca da kendisininkinden baþka bir dille susturulamaz insan."/




I


Cehennemin kapýsýnda öderiz elbet suçlu þiirlerin hesabýný..
içimizin sokaklarýnda tanrý iþitmez pejmürde düþlerin iniltilerini
akþamýn namlusunda, yalnýzlýðýn kýyýsýna vurur cesetlerimiz.

II

Hayatýn kabzasýnda böyle ne çok yara eksik aþklarda
yalnýzlýklarda üþüyor oysa yoksulluðun felçli belleðinde..
kitaplarda ýsýtmayacak çocuklarýn ellerini, ýsýtmayacak!
çünkü herkes biraz failidir içindeki ölü çocuðun...

Artýk çocuklar da gülümseyerek kuþlara bakmayacak
eylül yaðmurlarýnda sevgililer ýslanmayacak
ve hatýrlanmayacak hiçbir çocukluk, hiçbir aný da/
çocuklara aný yerine onarýlmaz yaralar kalacak..

III

Bir zamanlar dinamitlenmiþ sözcüklerde kumpasa düþtü yolum..
acýya mecbur kýlýndýðým aþkýn üvey oðluyum...
aþk ki deðer kaybetti dolara endekslendiðinden bu yana...

Beni yalnýzlýða ihbar eden kadýnlar, epilasyon yaparlar uzayan yalnýzlýklarýna.
ve kasýklarýna bir þehvet daha monte edip, sarýlýrlýrlar porno-grafik hayallerine.

Kýrýk aynalarda gecikmiþ bir makyajla ikinci bir yüz tazelenir.
aþklar linç edilir, masumiyet yanar ve buz tutar heyecanlar!

Hayatýn taciz ettiði burjuvalar ve uyuþturucu madde baðýmlýlarý pahalý sürükleniþlerde.

Saldýrýda bulunulmadýkça kimse özgürlüðüne düþkün deðildir;
yalnýzlýða hüküm giymeden kimse süpürmez kalabalýðýný...


IV

Her þeyi öðüten hayatýn en acýmasýz tuzaklarýna çýkar yolum
Dicle kurur belki, ama aþkýn göz yaþlarý asla kurumayacak..

/Aþkýn açtýðý yarayý, yine bir aþk sarabilir.../

Arkamýzdan vurulduðumuz aþklarda,
sýrtýmýza kaç el ateþ edildiðini hatýrlamýyorum
ama aþk en kestirme yoldur ölüme..

Feodal sürükleniþlerde umulmadýk bir ruj lekesiyim...
yüreðim kirlenmeden sessizce geçebilsem vahþetin çýðlýðýndan!
her gün biraz daha çoðaldýðým buruk ve aðlayýcý þarkýlarda
yine eksilteceðim kendimi, kendini törpüleyen aþklarda.

V

Sonra kendime tutunarak
’bir bahþiþ gibi’ býrakýlýp, geride kalanýn
paylaþýlmaz, korkunç yaralarýndan geçtim...

Ýç cebimde yasak þarkýlar ve ahþap acýlarým
fikrime egemen hislerim
ve yüreðimde üþütmüþ özlemlerle,
çocukluðumdan geçiyorum...

Kendi karanlýðýnýn nedenini baþkalarýnda arayanlardan
ve apartman giriþi yalnýzlýklardan!

Ýþporta hayatlardan, kapanmayan yaralardan,
sürgün umutlardan, dualarla günah çýkaran orospulardan
ve imha edilmez marjinal yalnýzlýklardan...
sanal sevgilerde, uzak kirlenmelerin maðlup sevinçlerinden...

’Tenlerinde lekelerle’ ibadet eden homoseksüellerden
ve sosyolojik yaralarda ödünç þiirlere iltica eden kýsýr þairlerden geçtim...

Usul usul kendime tutunarak;
haydutlarýn gasp ettiði gizli hüzünlerde
eski bir sýcaklýðý soðutarak avuçlarýmda
sevinçleri haczedilmiþ yoksullarýn
mülteci düþlerinden üþüyerek geçtim!..


_______Birdal ERDOÐMUÞ / ÝKÝBÝNON -


Sosyal Medyada Paylaşın: