yokluðun bende derin yara hep içine kanayan
özlemekten yorulmuþ sol yanýmda bitip tükenmez hain sýzý
dokunma hatýralara özledim senli gülüþleri
sararýp solmuþ kenarý týrtýklý resimlerden de sökülmesin
bizli hoyrat gülüþler...
bu kasabanýn silüetinde yama gibi kaldýk
güz yanýðý tenimizde yara kaldýk hiç melhem olamadýk yar...
avuçlarýmýzda titreyen dokunuþlarý kutsayýp deðmedik
sen ben kanayan yaralarýmýza dokunmadýk
býrakta kasabanýn sokaklarý bizli özlemler koksun
dokunma yaram kanasýn...
yolun düþer de bir gün gelirsen
gözünde buz kesmiþ iki damla yaþla bu köhne balýkçý kasabasýna
mabedimiz dört duvarý yýkýk
verandada kuru bir avuç yaprak bulacaksýn
gelme istersen artýk gelme istemem...
takvim o gittiðin günü
saatin yel kovaný o ana sabitlenmiþ bulacaksýn
belki dýþar da yaðmur
yüreðine kara kýþlar gibi hasret yaðacak
ýslanacaksýn
ýslanacak üþüyecek kirpik aralarýndan kayýp düþen
bit tek damlayla tüm umutlarýn için titreyecek...
dünde kalanlar içini yakacak
hatýralar bile yabancý olacak yaþananlar hiç yaþanmamýþ
gelme artýk geldiðine inanmaz kan oturmuþ göz bebeklerim...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.