MİSAFİR

Teslim edeceðiz bir gün emanet bu ruhu




Yarýný ne bileyim kim kimden daha önce ölecek
Özgür dün özgürdüm sen papatya ben kelebek

Ýnsanoðlu iþte Yüce Kitabý önünde
OKU diyen ilk emir

Okumadan ölecek bir misafir
Geldi gidecek
Öz kardeþini bile tanýyamadan

Ateþten yaratýlmýþ þeytan
Cehenneme götürecek.


Kavun deðil ki þu insanlar

Sonra dan çýkýyor yeni yeni bilinmeyen huylar
Kimi cellat kimi dönme kimi sapýk kimi bilmem ne
Yýllarca yan yana yatýp tanýyamýyor

Anlatýlmýyor saklanýyor gerçek duygular
Ve doðuyor gecelerin somurtkan yüzü.
Dualar ediliyor beddualar beraber olmak için




Kýrmayalým üzmeyeyim diye
Heda ediliyor zamaný
Görüyor görmüyor kör kalýyor
Kendine yeniliyor iþte insan

Bir sen eksik kaldýn bu sinema da


Baþ rolde sin hep de kaldýn

Hep kamara arkasýnda durdun
Sen parlayan yýldýz ben sönük durdum.

Bu bir kaderdi þeytanlarda bir melek
Þimdi sen kavun ben kelek
Ýki kör misafir olduk bilerek bilmeyerek.

Son sezon bu geriye kalan son çeyrek
Kör doðmadýn kör ölme sadece otur


Ben bulamadým amma sen bari yanma

OKU.
.
.
Sosyal Medyada Paylaşın: