Ne zaman gözlerim dolsa kapýmý çalan ilk O, oldu Dayanamayýp kederden yýkýldýðýmda yere; kaldýrdý Kahýr dokurken yüreðim; Annemin eli deðmiþ gibi saçlarýma, yüreðime dokundu; ’Üzülme Rabbin yeter’ tecellisiyle...
Bazen þefkatli bir eldi yaþýmý silen Bazen susuzluðuma bir bardak su idi... Ümitsizliðe düþtüðümde bir dostuyla; ’Allah affedicidir’ davetiydi..
Alemlere rahmet Peygamberinin dilinden; ’Bir adým gel on adým geleyim’ buyurdu Ezaný Muhammedle felaha çaðýrdý günde beþ vakit Iraklarý yakýn edip, ayet ayet indi yeryüzüne Sebepler vesileler halketti...
O, hep benimleydi Bütün nankörlüklerime, unutmalarýma raðmen...