Bu uzun gecenin karanlýðýnda Gecem karýþtý uykusuzluða Gelecek mi uykularým firarda Yapayalnýzým bu hayatta.
Mutsuzluðum gözlerimden akýyordu Artýk acýlarým kalbimden taþýyordu Hayalin karanlýklardan bakýyordu Özlemlerim sana sana haykýrýyordu.
Alýp sen beni göðüsünde sakla Dokun bütün acýyan yaralarýma Yok oluþuma sebep olma asla Dost ol bu acý olan yalnýzlýðýma.
Bitmez ki ulaþýlmayan yollar Bom boþ bekliyor uzanan kollar Kalplere özlem ve acýlarla dolar Üstümüze çöküyor kara topraklar.
Ne kadar yaþanýr bu acý gerçek Gece ayý sakladý yüzüne küserek Güneþ doðarmý sabaha kim bilecek Ölüp ölüp dirilmek bu olsa gerek... GÜLÞEN ÖZTÜRK...
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN ÖZTÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.