" annemin elleriyle son kez okşayarak affet beni " uytun
" annemin elleriyle son kez okşayarak affet beni "
Bugün simsiyah bulutlarýn kesip bileklerini Kýrmýzýlar yaðdýracaðým saçlarýna Aytülü Seni ne çok sevdiðimi kahvesi solmuþ bakýþlarýmdan anlayamazsýn Sýrf o yüzden gökkuþaðýna kaldýrýp baþýmý hiç bakamam Annemin elleri gibi okþanmýyor avluya býrakýlmýþ saçlarým artýk Ve gökyüzünde uçuþan kuþlarýn kanatlarýnda uyuklayamýyorum Yoksul bir mýzýkaya deðdirip dudaklarýmý
Beni tam da þakaðýmdan vururken, Acýmýþtý serçe parmaðým Kül tablasýnda fahiþe kaldýrýmlarýndan kalma ölümcül izmaritler Göðüs kafesimde sokak köpekleri öksürüyor Konuþsam küfrederim bilirsin Ya ben seni beklediðim her gecenin koynunda aklýma mukayyet olayým Ya sokak lambalarý gözyaþlarýmý silerek delirsin
Eylülde emzir sütten kesilmeden dudaklarým, Sarýsý ezgin yapraklardan kundaklayarak Aytülü Aðladýðýmý resimle ki Bir kaç asýr sonra mavileþen gökyüzüyle paylaþýrsýn ortadan bölerek Ülkemin uçurtmasýz çocuklarýnýn hâlâ yanaklarý pembeleþir Ve hâlâ bir dað baþýnda ulur içimi kemiren kurtlar
Ben öldüðümün farkýna asya kokan saçlarýný unutursam ancak varýrým Zoraki gülümseyen ankalarý kaf daðýnda býrakýr Bir söðüt gölgesine gömerim bildiðim bütün dualarý Ay ýþýðýnda þuh kahkahalar var Yýldýzlarla ört üstümü Ve annemin elleriyle son kez okþayarak affet beni
uytun ............
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.