iki diri dað selamlýyor eteklerine yürüyen topraðý omuzlarýna almakla meþgul vadiyi ýsýnmýþ yataðýndan geçiyor üþüyen balýklar gülümsüyor aðaçlar çýplak tepelerin sessizliðine durgunluðun ilk dileðine
aðzý yumuþasýn diye bahar eðri büðrü yollarý geçen kenar otlarýnýn sýkýntýlý diplerinde telaþ yeni ve uzayan kýsa çimenlerin basit düþlerine yetiþmeye çalýþýyor su
buðusu akþam üstleri en çok o zaman günün parlak kalbinden arýtýlmýþ duyguyla hatýrlýyor cýrcýr böcekleri ceylan aðýtlarý ay
kokusunu kime vereceðini bilmiyor çiçek bir rastlantýnýn þefkati öperse dudaklarýndan yeþil olsun istiyor saçýnýn solgun beyazý sabaha dek yalvarmýþ sarý kederi bütün gece ýþýðýna kapanýp aðlamýþ yýldýzýn
mutluluklarýn gür ve inatçý yaygarasý kuþlar þarký söylesin diyedir bulutlar deðerse kanatlarýna yýrtýlacak direnen mavinin hikayesidir sevgi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.