KENDİ KENDİME

KENDÝ KENDÝME
Belki ,ne yazmak istediðimi bilmeden,yazýyorum öylesine iþte,
Öylesine...
Maksat muhabbet olsun.
Kendimle,baþbaþayým yalnýzlýk bile firar...
Bir dost kazanmayý beceremedim boþa yoruldum,
Ondanmý yorgunluðum diye,
Dur bi sorayým kendime,
Iýý,cevap yok,
Laf aramýzda bu günlerde pek suskun takýlýyor, kendim kendime :))
Gülüyorum içten kaynatarak kendim ,kendime...
Daha önceki þiirlerimde de yazmýþtým delirdimmi ne,
Zaten akýllýlýk, akýllý iþi deðil,
Hani demiþler ya diyenler akýllý olup dünyanýn kahrýný çekeceðine,
Deli ol dünya senin kahrýný çeksin,
Ama benim kastým bu deðil tabiki,
Sevgi, saygý her zaman pirim etmiþtir bende,
Deli olsamda en akýllýsýndan olurum,herhalde,
Laf aramýzda,çok vefasýz tanýyorum çoook,
Çýkara ters düþeli bir tanesi yok,
La! bu ne iþ diyorum, yine kendim kendime,
Bu nasýl dünya ,bu nasýl hayat yahu,
Þimdi bir ses duyuyorum sen nasýl bakarsan öyle görürsün diye,
Yok vallahi öyle deðil,
Ben baktýðým gibi göremiyor,hatta düþündüðüm gibi yaþamýyorum,
Yada yaþayamýyorum evet yaþayamýyorum daha doðru oldu sanýrým,
Ayrýlýk trenleri ard arda sýralý,ayrýlan ayrýlana her manada,
Her mahallede,her evde her sofrada,
Dertlerimdir beni söyleten,kendi kendime...
Köy görünsede klavuza gerek var gibi...diye düþünüyorum,kendi kendime...
Sosyal Medyada Paylaşın: