SİYAH GÜL VEDA YAZARKEN SATIRLARINA
Ýçinden bir dürtü sürekli ona doðru itiyordu,sesini duymak onu anlamak hücrelerine kadar çözmek aslýnda zor iþti Afrida zor bir kýzdý
vahþileþmiþ gibiydi dinlediði acý dolu hikayeler büyük annesinin kurumayý bilmeyen o nemli gözleri dedesi hiç gözlerinin önünden gitmiyordu
hayat zordu aslýnda tam bir savaþ veriyorlardý o kalabalýk þehrin ortasýnda
gece hayatý þarkýlarýyla sabaha kadar süren eðlencelerde hep mükemmel olmalýydýlar
annesi þarkýlarýna geri dönmüþtü,sesi yýrtýcý bir hayvan gibi Afrika ’nýn en sýcak bölgelerine uðrayýp nefesinden akýyordu
çok zordu iþi yeni besteler yeniliklerle çýðýr açmasý gerekiyordu
bir de kýzýndan ona yepyeni kostümler dikilirken
o çok harika bir kadýndý
sadece annesine dikse bile yeterdi sadece kendi ruh dünyasýna ait olan süper tasarýmlar
okulda sergilenen elbiseler ile o hep ön sýradaydý
aþk denilen
yorgun küskün yalpalayan harfler sadece insan denilen olguda belirirken
ýrk rengi millet yaþadýðý coðrafyada ne önemi vardý tesadüfler olmazlarý çaðýrýyordu
SÝMSÝYAH GÜL VEDA YAZARKEN
Saçlarýmýn uçlarýna deðen rüzgar
bilmediðim þarkýlar býrakýr bazen
bir parça hüzün koyar
giderken sabýrla her bir teline
sultan olmak kim ben kim?
baþ tacý edeceðin yüreðine
korkuyorum bu masal böylece tertemiz kalsýn
dönmesin gerçeðine
týlsýmý gider ayrý yollarýn
ayrý memleketlerin insanýyýz biz
siyah beyaz bak ayýrmýþ bile renklerinde
Her þeyimiz ayrý bak
olmazlarýn kirleri birikmiþken týrnak diplerine
þarkýlar söylüyorlar geleceðin sözlerinde
rengimiz ayrý bizim
olmazlarýn gerisinde
bir masaldý iþte geldi ve geçti sayfalarýnýn birinde
ben bambaþka savaþçý
deli dolu ruhum sesimle
zafer yazmalýyým ülkem insanlarýna
çizgilerim savaþýn resmidir
vahþi Afrika ormanlarýn
ellerini açýp dua etme þimdi sakýn zorlama
sen ayrý dünya insaný
ben hiç bir dine inanmayan haykýrdýðým isyanlar
günahtýr !
dua et diye teselli verip durma þimdi
beyaz kanunlarý yazan kitaplara
iþkence yasalarý
onlarýn dini olsun satýrlarýnda
katýlmayacaðým çan sesleriyle
uyaracaklar damlarýnda
kiliseler yabancý bana
soðuk heykeller üþütüyor
her defasýnda
sen sýcacýk Afrika oldun hep hülyalarýmda
bin çeþit kýlýða girerken derin rüyalarýmda
hep ayni renktin aslýnda
ben kim þiir yazmak kim
ama bak ne çok satýrlarým oldu
dimi ?þu anda
olmazlarýn sancýlarý kývranýrken solumda
yüzlerini asan ailemdi karþýmda
seni unutmayacaðým
bak el sallýyorum þimdi
asla gözlerine bakmadan sana
ve o kalabalýk dünyana
son yazdýðým satýrlar
veda yazýyordu aslýnda
GÖZLERÝNE BAKMADAN
ÞU SON SATIRLAR
BÝR VEDA ASLINDA
AFRÝDA
Sosyal Medyada Paylaşın:
demet demet şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.