Seninleyken sadece acýyý tatmýþ, Sevinci, mutluluðu unutmuþtum, Býrakýnca beni sanki hayata gözlerimi yummuþtum. Fakat,fakat birden o geldi, o þarkýlar,þiirler yazýlacak kadýn, Ýnsan deðil sanki kanatsýz bir melek. Tüylerim diken diken, ürperdim, irkildim, Ýþte gerçek sevgiyi, o anda anladým Gözlerimi açtým,usulca, baktým baktým. Bir tebessümü yetti, Ýnan beni çok, çok mutlu etti. Allah’ým, nasýl bir þey bu Sanki kalbim yerinden fýrlayacak Yer yerinden oynayacak, Leyla ile Mecnun, Ferhad ile Þirin gibi Destanlarýmýz yazýlacak, Kulaktan kulaða dolaþacak, Bizim sevgimiz sonsuz olacak. Biliyorum hepsi hayal gibi, Sevdiðimi bilsen belki Gidersin dönmezsin geri. Belkide söylemeliyim ama, Söz geçmiyor ki bu kalýn kafama, Git söyle iþte ne duruyorsun Onunda sevdiðini biliyorsun. Ýþte gidiyorum kararýmý verdim sonunda, Söylüyorum,döküyorum kelimelere içimdekileri, Beraber olunca öleceksek eðer Olalým, buna inan deðer. Cevap geliyordu iþte Tam karþýmda bekliyor Yüreðim parçalanýyordu sanki Gelen cevap ise Beraber ölelim, gerekirse.
Emre GÜNAY Sosyal Medyada Paylaşın:
kırıkalpler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.